‘De cirkel is rond’

Door: oudste zoon Marcel

Marietje woonde met haar ouders, zus Rikie en broers Theo, Frans, Johan in Zieuwent. Wij kwamen daar graag spelen tussen de koeien en het hooi. Boer worden, dat wilden we als kind toch allemaal? Marietje werkte in de zorg. Op foto’s uit die tijd is te zien dat zij en haar zus chique dames waren.

‘De miene!’

Theo Wolterinck uit Lievelde die vond Marietje wel wat. Die eerste avond zei hij: ‘dat wordt de miene!’ Ze werden een koppel, trouwden en gingen in de stad Groenlo wonen, een beetje op stand. Ik, Tonnie en Rinie zijn daar geboren. In een prachtig huis met een mooie tuin voor de groenten en bloemen.

Opeens waren er gemeentelijke plannen. De Twenteroute kon niet om het huis heen worden gelegd, maar moest er dwars doorheen! Verkassen dus van de stad naar het dorpje Lievelde. In de chique Antoniusstraat werd een vrijstaande villa gebouwd, zoals dat tegenwoordig heet. Met een tuin rund um hause. De droom van Marietje en Theo, die altijd al een passie hadden voor de tuin, kwam uit.

De scepter

Benjamin Frank werd in Lievelde geboren. Daarmee was ons mooie gezin compleet. Moeder heeft daar als echte strenge huisvrouw met alle liefde de scepter gezwaaid. Vader werkte al die jaren met plezier bij Grolsch. Hij, zijn vrienden en wij zonen vonden het huisbier fantastisch. Het bier kon niet op; krat na krat werden gewoon thuis afgeleverd. Waar gebeurde dat nog meer? We hadden niets te klagen. Het was een fijne plek.

Allemaal trouwden we en kregen kinderen. Alle twaalf kleinkinderen waren Theo en Marietje even dierbaar, ze waren zeer geliefd. Marietje genoot er enorm van. Als een van de kleinkinderen belde was ze altijd zeer spontaan, enthousiast en vooral geïnteresseerd. Bij belangrijke dingen zei ze, ‘wacht even dan schrijf ik het op’. Bij elke verjaardag bracht ze een envelopje mee. ‘Koop iets voor jezelf’, zei ze er altijd bij. Een mooiere oma konden ze zich niet wensen. Marietje had nog één wens; een barbecue met het hele spul. ‘Ik bestel gewoon alles, zo praktisch!’ zei ze. Helaas moest de barbecue door corona alsmaar uitgesteld worden. Wat had ze dat gezellig gevonden, nog een keer met iedereen bij elkaar.

Eén fijn bed

Marietje hield niet van reizen. Slechts drie keer is ze in het buitenland geweest. Naar Duitsland (net over de grens) Oostenrijk en België. ‘Er is maar één fijn bed en dat is mijn eigen bed’, zei ze altijd.

Graag was ze thuis, waar iedereen altijd heel erg welkom was en gastvrij werd ontvangen. Na circa dertig jaar met veel plezier in Lievelde te hebben gewoond werden alle huis- en tuin werkzaamheden toch te veel. Theo en Marietje verhuisden naar een gelijkvloers appartement in het oude ziekenhuis van Lichtenvoorde, met een kleine voor- en achtertuin. Daar hebben ze nog twintig heerlijke jaren samen gehad.

Na het overlijden van vader heeft ze er nog zeven jaar fijn gewoond. Er kwamen veel mensen over de vloer, van jong tot oud. Ze heeft er vele puzzels gemaakt en heel veel kaartjes gelegd. Tot op het laatst heeft ze veel gebreid, op bestelling en voor het goede doel. Een bezige bij!

Woonzorg Zieuwent

Circa twee jaar geleden hoorde ze over Woonzorg Zieuwent. Dat zag ze wel zitten, terug naar haar roots. Op 1 februari was het eindelijk zover; moeder verhuisde. Ze kreeg de mooiste kamer in het hart van het dorp, naast de kathedraal van de Achterhoek. Een vertrouwde plek. Ze was er helemaal verguld mee. Met oude bekenden om zich heen, haalde ze mooie verhalen op. Dan straalde ze helemaal. ‘De cirkel is rond’, zei ze. Begonnen in Zieuwent en via Groenlo, Lievelde en Lichtenvoorde uiteindelijk weer terug in Zieuwent.

Met heel veel liefde is ze verzorgd door het team. Ze genoot van het samen eten met de andere bewoners. Er werd heerlijk gekookt door vrijwilligers. Helaas het was maar van korte duur. Haar lichaam was op. Dat ze zo mocht inslapen was een geschenk, omdat haar een lang ziekbed bespaard is gebleven. We zijn dankbaar dat we zo lang van haar hebben mogen genieten.

Lieve moeder en oma, dank je wel voor alles.

Vaarwel lieverd.